Η επερχόμενη επιδημία, εκτός απειλή, είναι ένα σπουδαίο μάθημα, με πολλά μηνύματα, όχι μόνο για εμάς στην Ελλάδα, αλλά για όλους στον κόσμο. Ελπίζω ότι θα τη περάσουμε με όσο γίνεται λιγότερες απώλειες, αλλά αναρωτιέμαι τι μας διδάσκει.
Σκεφτόμουν λοιπόν:
1 - Τι είναι πιο επώδυνο αυτές τις ημέρες (εξαιρώντας την αρρώστια και τον θάνατο φυσικά): η απάντηση που δίνω είναι, η απομόνωση από τους συνανθρώπους μας. Κανείς μας, πλούσιος ή φτωχός δεν μπορεί να υπάρξει ευτυχισμένος μόνος του, είτε είναι κλεισμένος σε ένα διαμερισματάκι, είτε σε μια βίλα με θέα. Χωρίς τον άλλο άνθρωπο η ζωή είναι αφόρητη.
2 - Κανείς δεν μπορεί να γλιτώσει μόνος του. Ή σωζόμαστε όλοι, ή χανόμαστε όλοι. Το να σώσεις τον άλλο, σώζεις τον εαυτό σου. Αυτό το "έμαθε" το ανθρώπινο είδος στη πορεία του μέσα στους αιώνες, ένα όχι ιδιαίτερα σωματικά δυνατό θηλαστικό, άτριχο, και όχι πολύ γρήγορο. Αλλά ένα είδος ικανό στο να δημιουργεί κοινωνίες να επικοινωνεί και να επιβιώνει.
3 - Εϊμαστε συνδεδεμένοι με όλο τον κόσμο. Μια αρρώστια που ξεκίνησε από έναν φτωχό χωρικό σε μια επαρχία της Κίνας, χτύπησε έναν πλούσιο ηθοποιό, έναν εφοπλιστή, και τη σύζυγο ενός πρωθυπουργού. Ούτε ισχύς, ούτε φήμη, ούτε πλούτος μπόρεσαν να τη σταματήσουν.
4 - Σε συνέχεια του προηγούμενου: δεν μπορεί ένα μέρος της γης να ζει σε φτώχεια και αθλιότητα με μεγάλο κίνδυνο, και ένα άλλο να νομίζει πως θα κατορθώσει να ζει σε απόλυτη ασφάλεια. Μια τέτοια στάση δεν είναι απλώς ανήθικη, είναι και ηλίθια.
5 - Πανδημίες, κλιματική αλλαγή, μόλυνση του πλανήτη: Δεν αφορούν ένα κόμμα. Δεν αφορούν μια χώρα. "Τhis Country First." "This Race First." "This Religion First. Σημαίες. Λάβαρα. Συνθήματα. Όλα τα σαρώνει ένας αόρατος ιός, που δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις. Ούτε σε ξέρει, ούτε σε μισεί, ούτε σε κρίνει.
Εύχομαι όλοι να περάσουμε από αυτή την εμπειρία, αλώβητοι, να μας βρει ένα ηλιόλουστο καλοκαίρι στα πόδια μας με την ελπίδα πως από αυτό το πανάκριβο μάθημα της ζωής, αλλάξουμε πορεία.
Βίβιαν Ευαγγέλου Μισιρλή
0 Σχόλια